- lustrum
- 1.
lustrum, i, n. [1. luo, lavo; cf.: monstrum, moneo], a slough, bog, morass, puddle.I.Lit.:II.
prodigunt in lutosos limites ac lustra, ut volutentur in luto,
Varr. R. R. 2, 4, 8.—Transf.A.A haunt or den of wild beasts:2.lustra ferarum,
Verg. G. 2, 471; id. A. 3, 647:lustra horrida monstris,
Val. Fl. 4, 370.—A wood, forest:B.postquam altos ventum in montes atque invia lustra,
Verg. A. 4, 151:inter horrentia lustra,
id. ib. 11, 570.—A house of ill-repute: ubi in lustra jacuisti? St. Egone in lustra? Plaut. Cas. 2, 3, 26:2.quod dem scortis, quodque in lustris comedim,
id. Bacch. 4, 4, 91; id. Curc. 4, 2, 22: in lustris latet, Turp. ap. Non. 333, 15:in lustris, popinis, alea, vino tempus aetatis omne consumpsisses,
Cic. Phil. 13, 11, 24:homo emersus ex diuturnis tenebris lustrorum,
id. Sest. 9, 20.—Debauchery; cf.: lustra significant lacunas lutosas, quae sunt in silvis aprorum cubilia. A quā similitudine, hi, qui in locis abditis et sorditis ventri et gulae operam dant, dicuntur in lustris vitam agere, Paul. ex Fest. p. 120:2.domus, in qua lustra, libidines, luxuries, omnia denique inaudita vitia, versentur,
Cic. Cael. 23, 57:studere lustris,
Plaut. As. 5, 2, 17:lustris perire,
Lucr. 4, 1136:vino lustrisque confectus,
Cic. Phil. 2, 3, 6:qui pugnent, marcere Campana luxuria, vino et scortis omnibusque lustris per totam hiemem confectos,
Liv. 23, 45, 3.lustrum, i, n. [2. luo], a purificatory sacrifice, expiatory offering, lustration, made by the censors for the whole people once in five years, after completing the census, and in which a swine, a sheep, and a bull were offered (suovetaurilia): lustrum condere, to make the lustral sacrifice:II.lustrum condidit et taurum immolavit,
Cic. de Or. 2, 66, 268:censu perfecto edixit, ut omnes cives Romani in campo primā luce adessent. Ibi exercitum omnem suovetaurilibus lustravit: idque conditum lustrum appellatum, quia is censendo finis factus est,
Liv. 1, 44; 3, 24; cf. id. 35, 9; 38, 36; 42, 10. The census could also be taken without being followed by a lustrum, Liv. 3, 22, 1; 24, 43, 4: sub lustrum censeri, at the close of the census, when the lustrum should begin:sub lustrum censeri, germani negotiatoris est (because these were usually not in Rome, and were included in the census last of all),
Cic. Att. 1, 18, 8.—Being a religious ceremonial, the lustrum was sometimes omitted, when circumstances seemed to forbid it:census actus eo anno: lustrum propter Capitolium captum, consulem occisum, condi religiosum fuit,
Liv. 3, 22, 1. Hence in part, doubtless, must be explained the small number of lustra actually celebrated; thus, A. U. C. 296:census perficitur, idque lustrum ab origine urbis decimum conditum ferunt,
Liv. 3, 24, 10.—Transf.A.A propitiatory offering:B.quinto die Delphis Apollini pro me exercitibusque et classibus lustra sacrificavi,
Liv. 45, 41, 3.—A period of five years, a lustrum (because every five years a lustrum was performed).1.In gen.:2.cujus octavum trepidavit aetas Claudere lustrum,
Hor. C. 2, 4, 24; Ov. Tr. 4, 10, 78; Mart. 10, 38, 9.—As the period of taxation, in reference to the imposition of duties, Varr, L. L. 6, 2, 11:C.hoc ipso lustro,
Cic. Att. 6, 2, 5:superioris lustri reliqua,
id. Fam. 2, 13, 3.—In gen., a period of several years; of four years (of the Julian calendar), Ov. F. 3, 163; cf. Plin. 2, 47, 47, § 122: ingens lustrum, the grand lustrum, a hundred years, at the end of which the ludi saeculares were celebrated, Mart. 4, 1, 7.—D.From the time of Domitian, the Capitoline games, recurring every fifth year, Suet. Dom. 4; Censor. de Die Nat. 18; cf. Stat. S. 4, 2, 60:E.certamine Jovis Capitolini lustro sexto,
Inscr. Grut. 332, 3;called lustri certamen,
Aur. Vict. Caes. 27, 7.—Hectoris Lustra (not Lytra), title of a tragedy of Ennius; v. Trag. Rel. p. 28 sq. Rib.; Vahl. Enn. p. 113 sq.—F.The term of a lease:priore lustro,
Plin. Ep. 9, 37, 2.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.